A Study of Mystical Symbolism in the Anecdotes of Mystical Interpretations in Ruh al-Arwah and Kashfolasrar va Odatolabrar

Document Type : Research article extracted from thesis and dissertation

Authors

1 shahrekord university

2 sku

3 SHAHREKORD UNI

Abstract

Abstract
Symbolism is a figurative device used to embellish the text. A major part of mystical literature is of symbolic significance. The writers of Ruh al-Arwah and Kashfolasrar va Odatolabrar have used the form of anecdote in order to better explain the themes and further impress the readers. Symbolism has been aptly employed in these two multilayered and profound texts as it is a suitable medium to express mystical thoughts and materialize mystical teachings. The present study aims to analyze symbolism in the anecdotes of the above-mentioned works in an attempt to find the aim, origin, and the most important features of the employed symbols. The findings of the study show that based on their content, the symbols in these works are either mystical or religious; nonetheless, the mystical symbols are more frequent. As the message is of great significance in these anecdotes and thus, a very simple language and diction have been used, the symbols are also simple, one-dimensional, and concrete. Moreover, the plot of all these anecdotes revolve around such binary oppositions as lover/beloved and king/the masses. These binaries give rise to other oppositions in the mystical implications of the story and are of great importance in the formation of the story and the rendition of the subject matter.

Keywords


 منابع
- قرآن کریم. (1383). ترجمه‌ی مهدی الهی قمشه­ای. چ1. تهران: انتشارات قلمستان.
- ابن منوّر، محمّد.(1381). اسرارالتّوحید فی مقامات شیخ ابی سعید. مقدّمه. تصحیح و تعلیقات محمّدرضا شفیعی کدکنی. چ 11. تهران: آگه.
- ابوالفضل رشیدالدّین المیبدی. (1384). کشف­الاسرار و عُدّه­الابرار. به اهتمام علی اصغر حکمت. چ3. تهران: امیر کبیر.
- ابوالقاسم احمد بن منصور سمعانی. (1368). روح­الارواح فی شرح اسماء الملک الفتّاح. تصحیح نجیب مایل هروی. چ 1. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
- براهنی، رضا. (1392). قصّه­نویسی. چ3. تهران: نشر نو.
- پورنامداریان، تقی.( 1386). رمز و داستان­های رمزی در ادب فارسی. چ2. تهران: علمی و فرهنگی.
- چهری، طاهره، غلامرضا سالمیان. (1392). «تحلیل تقابل­ها و تضادهای واژگانی در شعر سنایی». پژوهش­های ادب عرفانی(گوهر گویا). س7- ش2- پیاپی25- صص 158- 141-
- داد، سیما. (1382). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چ4. تهران: مروارید.
- دهخدا، علی اکبرو دیگران.(1373). لغت­نامه. به کوشش محمّد معین و سیّدجعفر شهیدی.تهران: دانشگاه تهران.
- رازی، نجم­الدّین. (1371). مرصادالعباد. به کوشش محمّدامین ریاحی. چ10. تهران: علمی و فرهنگی.
- رزمجو، حسین. (1370). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. چ1. مشهد: آستان قدس.
- رضوانیان، قدسیه. (1389) ساختار داستانی حکایت­های عرفانی. چ1. تهران: سخن.
- رمضانی، حسن. (1392). عرفان علامه سیّدمحمّدحسین طباطبایی. تحقیق وحید واحد جوان. چ1. قم: سبط­النبی.
- سجّادی، سیّدجعفر. (1373). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. چ3. تهران: طهوری.
- سراج طوسی، عبدالله بن علی ابونصر. ( 1388). اللّمع فی التّصوّف. تصحیح و تحشیه‌ی رینولد نیکلسون. ترجمه‌ی دکتر مهدی محبّتی. چ2. تهران: اساطیر.
- سیّدحسینی، رضا. (1378). مکتب­های ادبی. چ12. تهران: نگاه.
- عبّاسی، حبیب­الله (1387). «حکایت­های عرفانی و نقش آن‌ها در گفتمان منثور صوفیانه» پژوهش‌نامه‌ی علوم انسانی. شماره‌ی 58- صص123- 144.
- قشیری، ابوالقاسم عبدالکریم هوازن. (1389). رساله‌ی قشیریّه. ترجمه‌ی ابوعلی حسن بن احمد عثمانی. تصحیح بدیع­الزّمان فروزانفر. چ4. تهران: زوار.
- کاشانی، عزّالدّین محمود. (1378). مصباح­الهدایه و مفتاح­الکفایه. به تصحیح و مقدّمه‌ی علامه جلال­الدّین همایی. چ4. تهران: اساطیر.
- مجلسی، محمّدباقر.(1404). بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمّه الاطهار. چ1. بیروت: مؤسّسه‌ی الوفاء.
- مقدادی، بهرام. (1378). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی(از افلاطون تا عصر حاضر). چ1. تهران: فکر روز.
- میرصادقی، جمال. (1389). ادبیّات داستانی. چ3. تهران: شفا.
- نبی­لو، علیرضا. (1392). «بررسی تقابل­های دوگانه در غزل­های حافظ». مجلّه‌ی زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه خوارزمی. س 21- ش74- صص91-70.
- هجویری، ابوالحسن علی بن عثمان. (1388). کشف­المحجوب. به کوشش محمود عابدی. چ3. تهران: سروش.